WebTech Rodos: Ήταν το 1973 όταν δύο διάσημοι τραγουδοποιοί – ο Τζον Λένον και ο Μπομπ Μάρλεϊ, τραγούδησαν – ο καθένας με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, το σύνθημα που πρωτοακούστηκε στη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ: «Κάντε έρωτα και όχι πόλεμο».Στο περίφημο “Mind Games”, o Λένον λέει : Να υψώσουμε το πνεύμα της ειρήνης και της αγάπης. Θέλω να κάνουμε έρωτα, όχι πόλεμο. Ξέρω ότι το έχεις ξανακούσει».Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Μπομπ Μάρλέϊ , στο «No More Trouble” , τραγουδούσε: «Κάντε έρωτα και όχι πόλεμο! Γιατί δεν χρειαζόμαστε κανένα πρόβλημα. Βοήθησε τους αδύναμους, αν είσαι τώρα δυνατός»Το διάσημο βέβαια σύνθημα έχει πολλούς «πατεράδες και μανάδες», που το διεκδικούν ως δική τους έμπνευση όταν η φιλειρηνική Αμερική είχε βγει στους δρόμους για να σταματήσει τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Το πρωτοδιατύπωσε όμως ο Γερμανός  μαρξιστής φιλόσοφος, Χέρμπερτ Μαρκούζε , που μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του ’30 για να ξεφύγει από τους Ναζί.Μόνο που πολύ πριν από τον άνθρωπο, ήταν οι  χιμπατζήδες που χρησιμοποιούσαν το σεξ για να επιλύουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις, όπως απέδειξε μια μελέτη του τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ντάραμ  στη βορειο-ανατολική Αγγλία. Οι ερευνητές με επικεφαλής τον  καθηγητή Τζέικ Μπούκερ, παρατήρησαν επί επτά μήνες, συνολικά 53 πιθήκους μπονόμπο σε προστατευμένη περιοχή στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και 75 χιμπατζήδες στη Ζάμπια. Στο διάστημα αυτό, οι ερευνητές συνέλεξαν περισσότερες από 1.400 ώρες δεδομένων για τη συμπεριφοράς των πιο στενών «συγγενών» του ανθρώπου«Η μελέτη έδειξε τι μπορούμε να μάθουμε από τους στενότερους «συγγενείς» μας: Το σεξ δεν εξυπηρετεί μόνο την αναπαραγωγή τα πρωτεύοντα αυτά θηλαστικά το χρησιμοποιούν για να επιλύσουν συγκρούσεις και να ενισχύσουν τις σχέσεις τους».«Κοινωνικοσεξουαλική» συμπεριφοράΗ ερευνητική ομάδα  εστίασε την προσοχή της στη λεγόμενη «κοινωνικο-σεξουαλική» συμπεριφορά, σε  σεξουαλικές δραστηριότητες που δεν εξυπηρετούν πρωτίστως την αναπαραγωγή αλλά εκπληρώνουν κοινωνικές λειτουργίες. Αυτέ περιλαμβάνουν την ενίσχυση της εμπιστοσύνης και των δεσμών ή τη μείωση του άγχους. Παρατήρησαν λοιπόν τα θηλαστικά αυτά μετά από συγκρούσεις και πριν το «φαγητό»- σε καταστάσεις δηλαδή, που δυνητικά συνδέονται με το άγχος και τον ανταγωνισμό.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τόσο οι μπονόμπο όσο και οι χιμπατζήδες χρησιμοποιούν την επαφή των γεννητικών οργάνων για να μειώσουν την «κοινωνική» ένταση. Ωστόσο, υπήρχαν και διαφορές: οι μπονόμπο χρησιμοποιούσαν το σεξ πιο συχνά για να συμφιλιωθούν μετά από συγκρούσεις. Οι χιμπατζήδες, από την άλλη, προτιμούσαν άλλες συμπεριφορές όπως το φιλί.Πριν από το φαγητό, η συχνότητα των επαφών με τα γεννητικά όργανα ήταν συγκρίσιμη και στα δύο είδη. Είναι ενδιαφέρον ότι οι θηλυκοί μπονόμπο και οι αρσενικοί χιμπατζήδες ξεκινούσαν το σεξ πιο συχνά από τους ομοειδείς τους.Η ηλικία των θηλαστικών δεν έπαιζε μάλιστα ρόλο μετά τις συγκρούσεις, αλλά συνήθως πριν από τη σίτιση: τα μεγαλύτερα ζώα ξεκινούσαν το σεξ πιο συχνά, υποδηλώνοντας ότι είναι μια συμπεριφορά που μεταδίδεται με την πάροδο του χρόνου.Γνωρίσματα για την ανθρώπινη εξέλιξηΗ μελέτη των Ψυχολόγων του πανεπιστημίου του Ντάραμ παρέχει σημαντικές γνώσεις για το εξελικτικό παρελθόν του ανθρώπινου γένους. Το γεγονός ότι οι στενότεροι «συγγενείς» του ανθρώπου χρησιμοποιούν το σεξ με παρόμοιο τρόπο υποδηλώνει ότι αυτή η συμπεριφορά χρονολογείται από τους κοινούς μας προγόνους πριν από έξι εκατομμύρια χρόνια, λέει ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Τζέικ Μπρούκερ: «Το γεγονός ότι και τα δύο είδη χρησιμοποιούν το σεξ με αυτόν τον τρόπο προσφέρει μια συναρπαστική ματιά στο παρελθόν και αποτελεί περαιτέρω απόδειξη ότι οι άνθρωποι, οι μπονόμπο και οι χιμπατζήδες κληρονόμησαν τη χρήση του σεξ για κοινωνικούς σκοπούς από τους κοινούς μας προγόνους».Και στους ανθρώπους, άλλωστε, ο έρωτας εκπληρώνει σημαντικές κοινωνικές λειτουργίες, πέρα ​​από την αναπαραγωγή. Προωθεί την εμπιστοσύνη, ενισχύει τους δεσμούς και συμβάλλει στη συναισθηματική ευεξία. Η μελέτη των μακρινών μας προγόνων βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα την προέλευση και τη σημασία αυτών των συμπεριφορών-όχι μόνο για τους πιθήκους, αλλά και για εμάς τους ίδιους.
πηγή: naftemporiki.gr