WebTech Rodos: Θα αρχίσω λέγοντας ότι η σειρά Silent Hill, είναι πασίγνωστη και μας έχει χαρίσει μερικούς απ’ τους καλύτερους τίτλους horror που έχουν δημιουργηθεί. Σχεδόν όλοι (εκτός από εσένα Homecoming) είναι τίτλοι που πρέπει οπωσδήποτε να έχει ολοκληρώσει, ή έστω πιάσει στα χέρια του ένας λάτρης του είδους. Έχει καταφέρει να στιγματίσει πολλούς gamers, με τους θρύλους πίσω απ’ την ιστορία της πόλης, όπως και τα τέρατα που την “κοσμούν” και πηγάζουν (θα το διατυπώσω όσο πιο ομαλά γίνεται) από τον διαστρεβλωμένο ψυχισμό του εκάστοτε κεντρικού χαρακτήρα. Θα μπορούσα να αναπτύξω το πλούσιο lore του κάθε εχθρού που συναντάτε μέσα στην σειρά, αλλά σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε και θα κρίνουμε αυστηρά το νέο Silent Hill f.
H Konami αποφάσισε πως είναι υπερβολικά “westernized”, δηλαδή ότι ως Ιαπωνική εταιρία, είχε “δυτικοποιήσει” πολύ τους τίτλους της. Συμφωνώ ακράδαντα ότι ο ιαπωνικός τρόμος είναι κάτι που βιώνεις στο πετσί σου, που μπορεί να σε κρατήσει ξύπνιο την νύχτα ή να φοβάσαι να δεις τον εαυτό σου στην αντανάκλαση του καθρέφτη (μη με κοιτάτε παράξενα, δεν έχει συμβεί μόνο σε εμένα… σωστά;). Αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα ήθελε να πετύχει η Konami στο νέο της τίτλο. Το πέτυχε άραγε; Θα μείνετε ευχαριστημένοι και χορτασμένοι από Ιαπωνικό τρόμο; Με τον Ryukishi07, συγγραφέα του διασημότατου horror anime Higurashi When They Cry, λίγο δύσκολο να αποτύχει κάποιος.
Η ιστορία μας αρχίζει σε ένα χωριό της Ιαπωνίας, την Ebisugaoka. Είμαστε η Shimizu Hinako, φοιτούμε στο σχολείο της περιοχής και κάνουμε παρέα με άλλα κορίτσια της ηλικίας μας. Κάτι δακτυλοδεικτούμενο στην Ιαπωνία του 1960, ήταν να έχουμε άτομα του αντίθετου φύλου για φίλους. Θα ήθελα να γράψω πως “ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΑΓΟΡΙΑ και όλα κυλούν ομαλά”, άλλα ο κολλητός μας λέγεται Shu και ανήκει στην παρέα. There you go. Το είπα. Θα με συγχωρέσετε αλλά λόγω της φύσεως του παιχνιδιού θα μιλάω λίγο σύντομα και αόριστα, για να αποφύγω τα spoilers Ετοιμάστηκα να πω πολλά περισσότερα, αλλά από φόβο ότι οι υπεύθυνοι μου δεν θα με ξαναεμπιστευτούν ποτέ με παιχνίδι τέτοιας βαρύτητας, λέω να κρατήσω κρυφή την παρέα που αποτελείται από σχεδόν μία χούφτα ανθρώπων και παίζει σημαντικότατο ρόλο στην υπόθεση, γι’ αυτό να θυμάστε καλά τα ονόματα όταν τα δείτε. Από εμένα δεν ακούσατε (διαβάσατε) τίποτα σε περίπτωση που σας ρωτήσουν.
Όσοι είναι παλιοί στην σειρά, ξέρουν το μόνο οπτικό “πράγμα” που χαρακτηρίζει το Silent Hill. Η ομίχλη, που εμφανίζεται αρκετά γρήγορα μετά την συνάντησή σας με την παρέα. Παρατηρούμε πως η NeoBards Entertainment, οι developers, πρόσεξαν πολύ τις λεπτομέρειες, που κάνουν πάντα την διαφορά. Επίσης πρόσθεσαν και τα “Hokora shrines”, που λειτουργούν σαν τα “bonfires” στα Soulslikes, κάτι που σε συνδυασμό με το στυλ μάχης, θα κάνει πάρα πολύ κόσμο να χαρακτηρίσει αυτό το παιχνίδι ως horror-soulslike. Δεν είναι, γιατί πολύ απλά σε περίπτωση που πεθάνετε δεν αφήνετε το faith σας (faith λέγονται οι πόντοι αναβάθμισης) στο πάτωμα. Ευτυχώς δεν χάνετε τίποτα εκτός απ’ την υπομονή σας (κυριολεκτικά ΕΒΛΕΠΑ κομμάτια της υπομονής μου να κάνουν “φτερά” σε ένα boss). Το faith μπορείτε να το συλλέξετε πουλώντας αντικείμενα και ανταλλάσσοντας το με κάποια φυλαχτά (Onomamori) ή να αναβαθμίσετε τον χαρακτήρα σας, ώστε να κάνετε τη ζωή σας λίγο πιο εύκολη.
Μιας και ανέφερα τα bosses, ήρθε η στιγμή να σας πω για την διαφορετική μάχη που ξεφεύγει από το συνηθισμένο. Η Hinako, ως παιδί, δεν ξέρει να χειρίζεται όπλα που εκπυρσοκροτούν και ως αποτέλεσμα, δεν έχετε κάτι τέτοιο στο οπλοστάσιό σας. Διαθέσιμα θα βρείτε κουζινομάχαιρα, σωλήνες και baseball bats, όπως και μερικά άλλα πιο βαριά melee weapons, αλλά σίγουρα όχι shotguns. Ως κλασικό survival horror που θέλει πάντα να σας έχει on edge, θα βρείτε σίγουρα αρκετά περιορισμένους τρόπους να αντιμετωπίσετε τους αντιπάλους, γι αυτό ψάξτε καλά, όσο τρομακτικό και αν φαντάζει το επόμενο σοκάκι της Ebisugaoka. Πρέπει να σφίξετε τα δόντια και να το εξερευνήσετε, όπως θα σας πρότεινα να κάνετε σε κάθε survival horror που σέβεται τον εαυτό του.
Τι μπορείτε να συναντήσετε σε αυτά τα σοκάκια; Ευλύγιστους εχθρούς, που σχεδόν χορεύουν με λεπίδες στα άκρα τους, δυνατότερα τέρατα που ουρλιάζουν χωρίς πρόσωπο ή να οδηγηθείτε σε μια πλατεία με ένα εύσωμο mini boss που δεν σταματάει να σας χτυπάει με το χέρι-λεπίδα του. Οι εχθροί είναι ποικιλόμορφοι και αρκετά δύσκολοι να αντιμετωπίσετε, γιατί είστε ένα άτυχο παιδί που κατά την διάρκεια του παιχνιδιού ταξιδεύει αυτή τη μικρή πόλη, με σκοπό να βρεθεί με τους φίλους του, για να αντιμετωπίσουν μαζί τον κίνδυνο.
Προφανώς και δεν υπάρχει μόνο ο φόβος των επικίνδυνων εχθρών σε αυτό το πανέμορφα απεικονισμένο χάος. Στην αρχή του παιχνιδιού θα δείτε ότι διαλέγετε το πόσο δύσκολη θα είναι η μάχη αλλά και οι γρίφοι, όπως μας έχουν συνηθίσει όλα τα Silent Hill. Τα riddles τα βρίσκουμε σε αρκετές μορφές και στο Overworld (την Ebisugaoka), αλλά και στο Otherworld (τον “άλλο κόσμο” του Silent hill). Κρυμμένος στην ομίχλη και πίσω από αινιγματικά βίντεο, βρίσκεται αυτός ο κόσμος της σειράς που όλοι οι fans, ξέρουμε και αγαπήσαμε. Με την μορφή ενός ιαπωνικού βωμού, άξαφνα σε σημεία- κλειδιά του παιχνιδιού, βρίσκεστε στον άλλο κόσμο. Εκεί συναντάτε γρίφους που στην αρχή θα σας μοιάζουν βουνό μπροστά στους προηγούμενους που συναντήσατε στον πραγματικό κόσμο, καθώς και αρκετά πιο επικίνδυνους εχθρούς που (surprise) δεν πεθαίνουν αρχικά απ’ τις επιθέσεις σας, ενισχύοντας έτσι την αίσθηση ότι είστε ένα μικρό και αβοήθητο πλάσμα.
Οδηγός μας σε όλο αυτό το ταξίδι, είναι ο “Fox Mask”, ένας άντρας με μάσκα αλεπούς. Στους Ιαπωνικούς μύθους, οι χαρακτήρες αυτοί ήταν γνωστοί ως πονηροί, ότι δηλαδή προσπαθούν να σας ξεγελάσουν για το δικό τους συμφέρον. Απ’ ότι φαίνεται ακόμα και στις αρχικές ώρες του παιχνιδιού, η ενασχόλησή μου με την Ιαπωνική μυθολογία χρησίμευσε και με το παραπάνω στον συγκεκριμένο τίτλο. Να θυμάστε πως ότι έχετε διαβάσει γενικά πάνω στην Ιαπωνία, ακόμη και αν απλώς έχετε δει anime, στο συγκεκριμένο παιχνίδι θα σας φανούν χρήσιμες οι πληροφορίες που έχετε συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια, εφόσον είναι υπερβολικά πιστό στην Ιαπωνική ιστορία και μυθολογία.
Επιστροφή στο φλέγον θέμα, οι εχθροί και ο τρόπος μάχης αυτών στο Otherworld. Ναι, θυμίζει soulslikes εφόσον έχει stamina bar και απαιτεί κυκλική “χορογραφία” και υπολογισμένες αποφυγές, αλλά εξηγήσαμε τον λόγο που το παιχνίδι δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Η Hinako, όπως προανέφερα, δεν έχει καμία προυπηρεσία στον Ιαπωνικό στρατό ή σε κάποιο τάγμα καταδίωξης δαιμόνων (πχ: Leon S. Kennedy ή Chris Redfield που σκοτώνουν ορδές από ζόμπι στην “αντίπαλη” σειρά, Resident Evil). Πρέπει να ρισκάρετε την ζωή σας για να πολεμήσετε εχθρούς που σε αυτή την “βουτηγμένη σε όλα τα κακά του κόσμου πλευρά”, ανασταίνονται. Στην αρχή δεν πίστευα ότι μου συνέβαινε αυτό, καθώς είχα τελειώσει όλα τα αντικείμενα ανάκτησης ζωής στο inventory μου, μόνο και μόνο για να δω πώς το τετράποδο πλάσμα που με κυνηγούσε επανεμφανίστηκε πίσω μου. Τουλάχιστον στο Otherworld, θα δείτε πως τα όπλα σας δεν μπορούν να καταστραφούν με την χρήση.
“Τι ωραία που τα όπλα μου παραμένουν άθικτα!” αναφώνησα και πήγα στην επικίνδυνη γέφυρα, που για κάποιο λόγο εκείνη την στιγμή μου έμοιασε παράδεισος. Είδα το βίντεο που στο τέλος απεικόνισε μία πολύ νευριασμένη γνωστή (προς αποφυγή spoils), η οποία άνοιξε τόσο πολύ το στόμα της να μου φωνάξει, που εξαρθρώθηκε. Ως ανίδεη του τι θα συνέβαινε, βασιζόμουν στον Fox Mask να με σώσει, πράγμα που δεν έγινε ποτέ, οπότε κλήθηκα να αντιμετωπίσω τον εχθρό που ούρλιαζε και “έριχνε” την μπάρα του Sanity. Το προαναφερόμενο αποτελεί μια νέα προσθήκη στην σειρά και είναι μια μπάρα που σε περίπτωση που “εκλείψει”, η ζωή σας μειώνεται ταχύτατα. Εκεί πρέπει να χρησιμοποιήσετε items που θα βοηθήσουν με την περίπτωση του Sanity σας, ακριβώς όπως και τα items ζωής ή του stamina bar.
Οι γρίφοι που θα κληθείτε να λύσετε μέσα στο παιχνίδι, πολλές φορές θα σας δυσκολέψουν σε σταδιακά αύξουσα κλίμακα, αλλά το “sense of reward” είναι μία “ανάσα” που χρειάζεστε στο παιχνίδι. Σε προχωρημένο στάδιο του παιχνιδιού, θα συναντήσετε και πόρτες που ανοίγουν μόνο εάν βρείτε μέσα στους λαβύρινθους, οι οποίοι είναι γεμάτοι εχθρούς και απειλητική μουσική (αγανάκτησα μόνο που ξαναθυμήθηκα αυτή την τραυματική εμπειρία) το συγκεκριμένο άγαλμα που κρατάει έναν περιστρεφόμενο κύβο, που ανοίγει τον δρόμο με το αντίστοιχο χρώμα. Ακούγεται εύκολο, μέχρι να δείτε ότι τα χρώματα είναι τέσσερα και το κάθε αγαλματάκι έχει δύο. Κοινώς πρέπει να βρείτε συνήθως περισσότερα από ένα, πάντοτε συμβουλευόμενοι τον χάρτη σας που απεικονίζει τα σήματα στις πόρτες. Και αυτό είναι μόνο ένα απ’ τα πολλά είδη γρίφων που θα κληθείτε να λύσετε.
Πολλά είπαμε για το παιχνίδι και φοβάμαι ότι θα πω κάτι που δεν πρέπει σε περίπτωση που συνεχίσω. Απότομη αλλαγή θέματος στο πώς απεικονίζεται οπτικά όλος αυτός ο κόσμος. Η Unreal Engine 5 έκανε την διαφορά, εφόσον επέτρεψε στους δημιουργούς να ενσαρκώσουν πιστά την Ιαπωνία της δεκαετίας του ’60. Ακόμα και στο απλό PS5 (και όχι την Pro έκδοση) τα γραφικά κατά την διάρκεια της εξερεύνησης της Ebisugaoka καθώς και του Shrine, παραμένουν σε σταθερά υψηλά FPS με ανεπαίσθητα drops, πράγμα εντυπωσιακότατο για έναν τίτλο, απ’ τους πρώτους, σε UE5. Επίσης κατά την διάρκεια της περιπέτειας, τα ρούχα της Hinako γίνονται σιγά σιγά “κουρέλια”, μια λεπτομέρεια που αντικατοπτρίζει την προσπάθεια που καταβάλλει για να επιβιώσει.
Όλα αυτά έρχονται και δένουν και γίνονται ένα άρτιο αποτέλεσμα, με την “στοιχειωτική” μουσική του ενός και μοναδικού Akira Yamaoka, που έχει συνθέσει την μοναδική μουσική της σειράς και φυσικά εδώ δεν κάνει πίσω. Οι παραδοσιακοί ήχοι της Ιαπωνίας με “χτύπησαν” από το κεντρικό menu μόλις άνοιξα το παιχνίδι και συνέχισαν να στολίζουν την περιπέτεια μου, και τις 20 ώρες που χρειάστηκα για να την τελειώσω, πάντα εν συνοδεία απόκοσμων ήχων που είναι απόλυτα ταιριαστοί με το παιχνίδι.
Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από τη CD Media.
VERDICT
Τελικά η αναμονή απ’ την ανακοίνωση του Silent Hill f, μέχρι την κυκλοφορία του, άξιζε τον κόπο Σε ένα παράτολμο reboot, η σειρά πηγαίνει στο σημείο που θα έπρεπε να ήταν απ’ την αρχή. Η Konami μας λέει δυνατά πως η αγαπημένη μας σειρά survival horror είναι πίσω, αποδεικνύοντας ότι τουλάχιστον στον τρόμο, σπάνια κάνει λάθος! Είναι πραγματικά τιμή μου να γράφω για έναν εκ των δύο αγαπημένων μου τίτλων στο είδος και ελπίζω πως η επόμενη προσπάθεια θα είναι ισάξια ή και καλύτερη αυτής. Κάτι τελευταίο πριν φύγω, το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να παιχτεί παραπάνω από μία φορά. Ως γνωστόν, I said nothing.
πηγή: pcmag.com
