WebTech Rodos: Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η σειρά Prince of Persia είχε απομακρυνθεί από το προσκήνιο, όμως πέρυσι είχαμε την τύχη να απολαύσουμε δύο νέους τίτλους, το The Lost Crown και το The Rogue Prince of Persia. Ο πρώτος ήταν ένα εξαιρετικό 2.5D metroidvania που έκλεινε πονηρά το μάτι στο ένδοξο παρελθόν της σειράς και στο -χαμένο στα βάθη του χρόνου- genre των cinematic platformers, ενώ ο δεύτερος βάδιζε στα roguelite χνάρια του Dead Cells. Έχοντας καλύψει εκτενώς τόσο ένα early build του παιχνιδιού, όσο και την έκδοση Early Access που διατέθηκε στο Steam, έφτασε η ώρα να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας από την τελική έκδοση του The Rogue Prince of Persia, η οποία κυκλοφορεί εδώ και λίγες εβδομάδες σε όλες τις πλατφόρμες.

Η νέα δημιουργία της Evil Empire, λαμβάνει χώρα σε μια φανταστική εκδοχή της Κτησιφών, της πρωτεύουσας της 2ης Περσικής Αυτοκρατορίας, και οι παίκτες αναλαμβάνουν τον ρόλο του Prince με στόχο να προστατέψουν την αυτοκρατορία από τους Ούνους και τον Nogai, τον διαβολικό αρχηγό τους. Για να είμαστε πιο ακριβείς, η μάχη απέναντι στους Ούνους έχει σχεδόν χαθεί, ωστόσο ο ήρωάς σας έχει τη δύναμη να αναστηθεί χάρη σε ένα μαγικό τεχνούργημα. Κάθε run ξεκινά λίγες ημέρες πριν την ολοκληρωτική επικράτηση των εισβολέων, και κάθε θάνατος σας οδηγεί στο αρχικό κρησφύγετο σας.

Η λούπα πάνω στην οποία θεμελιώνεται η εμπειρία του gameplay είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς κάθε run σας φέρνει πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου σας, ξεκλειδώνοντας νέες αποστολές, τοποθεσίες, όπλα, και medallions. Στις πρώτες ώρες της περιπέτειάς σας οι επιλογές σας είναι κάπως περιορισμένες, αλλά μόλις ρίξετε το πρώτο boss, τα πράγματα αποκτούν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον, τόσο στην αφήγηση όσο και στο πώς θα “χτίσετε” τον χαρακτήρα σας, ώστε να μεγιστοποιήσετε τις πιθανότητές σας για ένα επιτυχημένο run.

Τα δύο βασικά in-game currencies, είναι τα Soul Cinders, με τα οποία μπορείτε να ξεκλειδώσετε νέα όπλα, εργαλεία και μενταγιόν, και τα χρυσά νομίσματα, που σας επιτρέπουν να αγοράσετε εξοπλισμό ή να αναβαθμίσετε τα όπλα σας κατά τη διάρκεια ενός run. Αμφότερα χάνονται μετά τον θάνατό σας, όμως στην αρχή κάθε πίστας έχετε τη δυνατότητα να αποθηκεύσετε στη βάση σας όσα Soul Cinders έχετε μαζέψει μέχρι εκείνο το σημείο ή να καταστρέψετε το σχετικό σημείο αλληλεπίδρασης για να αποκτήσετε ακόμα περισσότερα Soul Cinders. Όπως γίνεται αντιληπτό, η πράξη αυτή ενέχει ρίσκο, καθώς αν κάτι πάει στραβά θα χάσετε τα πάντα.

Όσο περισσότερο εξοπλισμό ξεκλειδώνετε τόσο περισσότερες είναι και οι επιλογές στο πώς θα χτίσετε το build σας, αν και οι επιλογές εξαρτώνται σε κάποιο βαθμό και από το RNG. Κάθε όπλο έχει διαφορετικά animations επίθεσης, ξεχωριστά special attacks, αλλά και ξεχωριστές προϋποθέσεις για να προκαλέσετε critical damage. Το οπλοστάσιό σας πλαισιώνεται επίσης και από διάφορα εργαλεία, όπως τόξα, blowguns, και chakrams, τα οποία όσα επί τω πλείστον σας επιτρέπουν να επιτεθείτε από απόσταση, ωστόσο η χρήση τους καταναλώνει ένα μέρος της energy bar σας, η οποία με τη σειρά της αναπληρώνεται μετά από κάθε επιτυχημένη επίθεση με το βασικό σας όπλο.

Ο μηχανισμός “yajuu breath”, ο οποίος ενεργοποιείται από το σωστό timing στο platforming και την αποφυγή των εχθρικών επιθέσεων, δίνει μια ακόμη πτυχή στο σύστημα μάχης. Μόλις πληρωθεί η σχετική μπάρα, ο ήρωάς σας κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα, και ανάλογα με τα skill points που έχετε ξοδέψει ή τα μενταγιόν που φοράτε ενδέχεται να γίνουν trigger και κάποια άλλα εφέ. Για παράδειγμα, μπορεί να αυξηθεί η ζημιά που προκαλείτε ή να δηλητηριάσετε τους αντιπάλους σας.

Ο συνδυασμός του πλούσιου οπλοστασίου, που ανοίγει τον δρόμο για αρκετά ενδιαφέροντα builds, και των procedurally generated επιπέδων, δίνει μια φρεσκάδα στο The Rogue Prince of Persia και διασφαλίζει ότι κάθε μελλοντικό run είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. Το RNG παίζει σημαντικό, αλλά όχι εξέχων ρόλο, μιας και το παιχνίδι σας δίνει πάντα αρκετά εφόδια για να υπερκεράσετε τα εμπόδια που συναντάτε στο δρόμο σας, είτε μιλάμε για τους απλούς εχθρούς είτε για τα bosses. Μπορεί να είστε λίγο πιο τυχεροί και να βρείτε ένα όπλο του πιο ισχυρού tier (diamond) στο προτελευταίο level, αντί για το τελευταίο, αλλά μέχρι εκεί. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να περιμένετε να ευθυγραμμιστούν τρεις πλανήτες ή να καταραστείτε την τύχη σας, ο εξοπλισμός που θα βρείτε είναι πάντα αρκετός για ένα επιτυχημένο run, αρκεί φυσικά να εξοικειωθείτε με τους μηχανισμούς μάχης και του platforming.

To platforming αποτελεί ένα από τα δυνατά χαρτιά του τίτλου, καθώς είναι απίστευτα απολαυστικό και σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να μετατρέψει ακόμα και τις μάχες σε μια εντυπωσιακή χορογραφία. Ο Prince μπορεί να εκτελέσει εναέρια dashes, να πηδήξει στα νώτα των εχθρών ή ακόμη και να σκαρφαλώσει πάνω στους τοίχους που υπάρχουν στο background, τόσο στον οριζόντιο όσο και στον κάθετο άξονα. Όπως και στο The Lost Crown, υπάρχουν ορισμένα platforming gauntlets (ένα τουλάχιστον σε κάθε run), τα οποία όμως είναι εντελώς προαιρετικά. Βέβαια, η ολοκλήρωσή τους είναι απαραίτητη αν θέλετε να βρείτε όλα εκείνα τα blueprints, που θα σας επιτρέψουν να ξεκλειδώσετε όλα τα όπλα και τα μενταγιόν του παιχνιδιού. Η δυσκολία τους κρίνεται μάλλον βατή, εκτός κι αν είστε απολύτως αρχάριος. Όσοι είχατε αγανακτήσει με τα gauntlets του The Lost Crown, μην ανησυχείτε τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα εδώ.

Γενικώς, ο βαθμός πρόκλησης είναι αρκετά χαμηλός, ειδικά για τους βετεράνους του Dead Cells, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν υπάρχουν και οι αντίστοιχες ρυθμίσεις προσβασιμότητας που είχαμε συναντήσει στον τίτλο της Motion Twin και της Evil Empire. Για να ολοκληρώσετε το story θα χρειαστείτε γύρω στις 10-12 ώρες, ωστόσο υπάρχουν αρκετές ακόμα προκλήσεις για όσους θέλουν να κατακτήσουν πραγματικά το παιχνίδι και να επιτύχουν το 100% completion. Υπάρχουν αποστολές που ζητούν από εσάς να εξολοθρεύσετε εχθρούς με έναν συγκεκριμένο τρόπο, να νικήσετε bosses χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα όπλα ή να εκτελέσετε runs με συγκεκριμένα outfits. Επιπροσθέτως, υπάρχει endgame, στο οποίο μπορείτε να ενεργοποιήσετε διάφορα modifiers που αυξάνουν σημαντικά τον βαθμό πρόκλησης, κάτι σαν το LASO της σειράς Halo ένα πράγμα.

Στο οπτικοακουστικό κομμάτι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αρχικά το The Rogue Prince of Persia μας είχε ξενίσει. Τόσο το εικαστικό όσο και οι συνθέσεις του Daniel Asadi μπορεί να μην αρέσουν σε όλους, αλλά νομίζουμε ότι είναι καθαρά θέμα συνήθειας. Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τα μουσικά θέματα, αρκετά κατάφεραν να βρουν μια θέση στην καθημερινή playlist μας, ωστόσο υπήρξαν και συνθέσεις που δεν μας άφησαν τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις. Σε τεχνικό επίπεδο, αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα, καθώς το παιχνίδι πολλές φορές κολλάει με τη λειτουργία Quick Resume του Xbox. Πέρα από αυτό, σε αρκετές περιπτώσεις δεν συγχρονίζονται σωστά τα τοπικά με τα cloud saves, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουμε περίπου 3 ώρες από την πρόοδό μας.

Το review βασίστηκε στη ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Ubisoft.

VERDICT

Το The Rogue Prince of Persia μπορεί να βρίσκεται ένα σκαλί πιο κάτω από το The Lost Crown, ωστόσο αξίζει την προσοχή τόσο των φίλων της σειράς όσο και των βετεράνων του Dead Cells. Η ποικιλία εχθρών, αποστολών, τοποθεσιών και εξοπλισμού, σε συνδυασμό με τα procedurally generated levels και τις endgame προκλήσεις εκτοξεύουν το replayability στα ύψη. Χρειάζεται πάντως λίγη παραπάνω δουλειά σε τεχνικό επίπεδο, τουλάχιστον στην έκδοση για το Xbox, μέχρι να εξαλειφθούν τα προβλήματα με τα saves, της σύνδεσης στους servers του Ubisoft Connect και τα “broken” achievements.
πηγή: pcmag.com